Ileż mieści wspomnień. Stoi na straży przepięknych chwil najwspanialszego okresu życia – dzieciństwa i wczesnej młodości. Jest świadkiem zmieniających się mód, obyczajów, czasem nawet historia odciska na niej swe piętno. Przede wszystkim jednak kronika jest zapisem dziejów szkoły.
Otwórzmy zatem te niezwykłe księgi, by zobaczyć losy i tradycje Szacownej Jubilatki, Szancerówki, w ciągu trzydziestu pięciu lat.
Budynek szkoły został wzniesiony w 1972 roku. Była to czwarta szkoła podstawowa na powstającym od 1964 roku Bródnie. Otoczenie wyglądało zupełnie inaczej niż dziś. Z jednej strony nie górowały nad szkołą bloki, lecz rozciągały się... pola. Pierwszy rocznik liczył 923 uczniów zgromadzonych w 29 oddziałach.
W roku szkolnym 1976/1977 kończą się przygotowania do nadania imienia szkole. Patronem został artysta plastyk Jan Marcin Szancer. To prawdziwy zaszczyt, że patronuje nam człowiek, który jak nikt inny potrafił rozbudzić dziecięcą wyobraźnię i kształtować wrażliwość estetyczną.
Uroczystość, podczas której na ręce dyrekcji przekazano piękny sztandar ufundowany przez Zakłady Elektroniczne Warel, odbyła się 23 marca 1977 roku. Wydarzenie uświetniła wystawa poświęcona znakomitemu patronowi. Od tego czasu, w najpiękniejszej porze roku, jaką jest wiosna, obchodzimy nasze szkolne święto.
Częstymi gośćmi jubileuszy bywali pani Zofia Szancerowa, żona artysty, wraz z synem Piotrem. Pani Szancerowa zawsze kierowała do uczniów i grona pedagogicznego ciepłe słowa. Tego dnia delegacja szkoły oddaje hołd Janowi Marcinowi Szancerowi, składając wiązankę kwiatów na jego grobie.
Koniec lat siedemdziesiątych stanowił dla szkoły ogromne wyzwanie organizacyjne. Rozrastające się w szybkim tempie osiedle sprawiło, iż do szkoły napływało mnóstwo dzieci. Okazało się, że szkoła przewidziana do siedmiuset uczniów ma ich przygarnąć tysiąc czterystu, tysiąc pięciuset, a nawet dwa tysiące trzydziestu uczniów.
Była to placówka najliczniej zapełniona przez młodzież spośród wszystkich szkół warszawskich. Lekcje rozpoczynały się o godzinie siódmej, a trwały do godziny osiemnastej. Klasy składały się z ponad czterdziestoosobowej grupy uczniów. W prasie ukazało się kilka artykułów na ten temat o bardzo wymownych tytułach.: ”Puste są tylko schody”.
Sytuacja została rozwiązana w 1982 roku, kiedy to część uczniów i grona pedagogicznego odeszła do Szkoły Podstawowej Nr 308 przy ul. Krasiczyńskiej.
Szkoła wrosła na stałe w krajobraz Bródna. Dzięki nadaniu jej imienia znakomitego artysty, dzięki pielęgnowaniu wybranych wartości zyskała swoją tożsamość.
By podkreślić charakter Jubilatki w 1994 roku ułożono hymn i pieśń szkoły. Odtąd utwory te towarzyszą wszystkim ważnym uroczystościom i wydarzeniom.
Kolejne karty w historii szkoły znaczą wydarzenia związane z czcią pamięci Jana Marcina Szancera. W 1997 roku miało miejsce wmurowanie pamiątkowej tablicy w holu na parterze naszej szkoły.
W roku dwa 2002 przedstawiciele naszej szkoły przybyli wraz z pocztem sztandarowym na uroczyste odsłonięcie tablicy przy ul. Karowej
Upamiętniającej setna rocznicę urodzin J. M. Szancera. Gośćmi honorowymi były panie Zofia Szancerowa i Jolanta Kwaśniewska.
W roku 1991 ujrzała światło dzienne gazetka szkolna „Buda”. W 1997 roku uczniowie wznowili wydanie czasopisma tym razem pod szyldem „Szancerówka”. Pod tym samym tytułem, w zmienionej szacie graficznej gazetka ukazuje się od 2000 roku.
O ile elewacja szkoły od lat nie uległa zmianie, modernizację przeżyło wnętrze placówki. Doczekaliśmy się wymiany okien, podłóg, modernizacji łazienek, remontu sali gimnastycznej wraz z zainstalowaniem w niej nagłośnienia. Zyskaliśmy nowoczesną pracownię językową, reedukacyjną, komputerową, multimedialne centrum informacji. W odświeżanie sal lekcyjnych, poświęcając swoje siły i środki, włączali się rodzice, a nawet sami uczniowie.
W roku 2005, gdy wakacyjny remont szkoły wydłużył się, młodsze klasy dzięki uprzejmości księdza proboszcza parafii pod wezwaniem Świętej Marii Magdaleny, rok szkolny rozpoczęły w salach przy kościele.
Obok bieżących spraw z życia szkoły kroniki szkolne odnotowują wydarzenia współczesnej historii. W atmosferze zadumy w kwietniu 2005 roku z bólem żegnaliśmy Wielkiego Polaka, Jana Pawła drugiego uczestnicząc we Mszy Świętej oraz w apelu ku Jego czci.
W rocznicę wstąpienia Polski do Unii Europejskiej uczniowie zabrali nas w podróż za jeden euro po Starym Kontynencie, podczas ciekawego spektaklu słowno muzycznego. Odwiedziliśmy między innymi Francję, Hiszpanię i Szwecję. Zabawne teksty, kolorowe stroje, świetna choreografia dostarczyły nam niezapomnianych przeżyć. Czas płynie. Szkolne mury opuszczały kolejne roczniki absolwentów, zmieniali się nauczyciele. To jednak, co stanowi o charakterze placówki, to co wyróżnia ja spośród setek innych, to atmosfera szkoły, utrwalany przez lata ceremoniał, przepojony duchem patrona, który ukochał teatr.
Początek września to uroczyste rozpoczęcie roku szkolnego. Od kilku lat szkoła uczestniczy we Mszy Świętej. Już po dwóch tygodniach nauki włączamy się w akcję „sprzątania świata”. Przybiera ona różne formy. Sprzątamy boisko szkolne, apelujemy do mieszkańców osiedla o nie wprowadzanie psów na boisko szkolne, uczestniczymy w festynach.
Kroniki szkolne systematycznie odnotowują przyjęcie w poczet klas pierwszych kolejnych roczników. Pierwszaki wraz z wychowawczyniami prezentują swoje klasy, zostają pasowani na ucznia. Zwyczajem stało się sadzenie drzewek wokół szkoły przez każdą nową klasę. Do braci uczniowskiej zostają także przyjęte dzieci z zerówek.
W październiku pamiętamy o obchodach Dnia Komisji Edukacji Narodowej. Poczet sztandarowy rokrocznie udaje się pod pomnik.
Od kilku lat na przełomie października i listopada szkołę biorą we władanie wiedźmy i czarownice. Nauczycielki języka angielskiego zapoznają nas z anglosaskim zwyczajem Halloween.
Patriotyczny nastrój próbujemy stworzyć podczas obchodów Święta Odzyskania Niepodległości. Śpiewamy pieśni legionowe, przypominamy sobie najważniejsze wydarzenia z historii.
Rodzinne tradycje i obrzędy przywołujemy w wieczór andrzejkowy. Wtedy to wróżymy, jaka nas czeka przyszłość, jakie imię będzie nosił nasz wybraniec, nasza wybranka.
Początek grudnia to czas, na który czekają wszystkie dzieci. Szóstego grudnia obdarowujemy się upominkami, wspominając świętego Mikołaja, biskupa pomagającego biednym.
Gdy zbliżają się Święta Bożego Narodzenia przychodzi czas na dzielenie się opłatkiem w klasach. Nauczycielki religii przygotowują jasełka, by wprowadzić nas w atmosferę świąteczną, by przypomnieć przesłanie Bożego Narodzenia. Życzenia pięknie przeżytych świąt oraz pomyślności w nadchodzącym roku składają sobie nauczyciele i pracownicy szkoły dzieląc się opłatkiem.
Gdy po Nowym Roku spotykamy się w szkole, nadchodzi czas na bale karnawałowe. W przebraniach bawią się dzieci z klas 0 – III, starsi zakładają stroje dyskotekowe. I tak tanecznym krokiem zamykamy I semestr.
Wiosnę witamy hucznie. By tradycji stało się zadość, młodsze klasy żegnają zimę topiąc marzannę. Klasy IV –VI przeżywają pierwszy dzień wiosny na wesoło. Zakładają kolorowe stroje, malują barwne plakaty, układają rymowanki.
Na ten radosny czas przypada święto szkoły. Przygotowujemy programy artystyczne, prezentujemy swoje talenty muzyczne, aktorskie recytatorskie, plastyczne. Uczniów wspierają nauczyciele prezentując umiejętności wokalne oraz uzdolnienia aktorskie.
W ostatniej dekadzie kwietnia nauczyciele przyrody przypominają nam zagadnienia ekologiczne podczas obchodów Dnia Ziemi. Uczniowie biorą udział w konkursach na piosenkę o ochronie przyrody, przygotowują pokaz mody ekologicznej.
W początkach maja przypominamy o chlubnej karcie polskiej demokracji – uchwaleniu Konstytucji 3 – Maja. Odbywają się wtedy apele oraz konkursy dotyczące symboli narodowych.
Niemal od początku istnienia szkoły w Dniu Dziecka organizowano zawody sportowe, by na boisku szkolnym mile spędzić czas,
Nie zapominamy o niepełnosprawnych kolegach i koleżankach. Uczniowie naszej szkoły biorą pod opiekę uczestników Olimpiady Młodzieży Niepełnosprawnej.
Ostatnie dni czerwca to przygotowania pożegnania klas szóstych i zakończenia roku szkolnego. W galowych strojach krokiem poloneza absolwenci po raz ostatni przemierzają szkolne korytarze.
Osoba, która najgodniej reprezentowała szkołę w konkursach, mogła się poszczycić sukcesami naukowymi, zostaje odznaczona Nagrodą Patrona. Uczniowie klas IV – VI z wysoką średnią ocen otrzymują świadectwa z biało -czerwonym paskiem, zaś młodsi są wyróżniani odznaką „wzorowy uczeń”.
Przez cały rok uczniowie klas młodszych po lekcjach lub w oczekiwaniu na nie mogą przebywać w świetlicy szkolnej. Tutaj pod czujnym okiem nauczycielek twórczo i aktywnie spędzają czas. Przygotowują różne przedstawienia, uczestniczą w wielu tematycznych konkursach.
Uroczystości, akademie, apele uświetniane są występem szkolnych zespołów teatralnych. Początki przygody z teatrem sięgają 1977 roku, kiedy to grupa pod nazwą „Teatr szkolny” wystawiła „Prawdziwą historię kota w butach” J. M. Szancera. Spektakl został sfilmowany przez Telewizję Polska. Na szkolnej scenie podziwiano m.in. „Zemstę” A. Fredry, w strojach z epoki, oraz „Balladynę” J. Słowackiego pośród pomysłowych dekoracji. Piętnastolecie nadania imienia szkole uświetnił spektakl „Pani Twardowska” Młodzi artyści z powodzeniem próbują swoich sił w Międzyszkolnym Konkursie Zespołów Teatralnych „Maska”.
Przedstawieniom towarzyszy znakomita oprawa muzyczna. W szkole działa zespół muzyczny, chór uczniowski i nauczycielski. Uczniowie prezentują swoje talenty podczas „Debiutów” czy muzycznych „Turniejów zamkowych”.
W szkole, której patronuje wybitny rysownik, nie można zaniedbać i tej dziedziny artystycznej. Prace uzdolnionych plastycznie dzieci są eksponowane w galeriach na korytarzach wszystkich pięter. Najciekawsze zaś cieszą zmysł estetyczny jurorów w licznych konkursach.
Szkolna biblioteka i czytelnia zabiega o wzrost czytelnictwa. Panie bibliotekarki starają się zainteresować młodzież książkami organizując konkursy, wystawy, wykorzystując najnowocześniejsze techniki docierania do źródeł.
Śpiew, taniec, muzyka, aktorstwo, plastyka to nie jedyne pasje uczących tu nauczycieli. Niektórzy pedagodzy przekazują swoim wychowankom zamiłowanie do sportu i turystyki. Uczniowie chętnie uczestniczą w SKS-ach, odnoszą sukcesy w licznych zawodach sportowych, reprezentują szkołę w gminie, powiecie i województwie.
Powodzeniem cieszą się wycieczki rekreacyjne i krajoznawcze, piesze i autokarowe. Kilkugodzinne lub kilkudniowe. Uczniowie naszej szkoły wraz z nauczycielami odwiedzili wiele zakątków Polski. Podczas zielonych szkół mogli zapoznać się z różnymi regionami, Mazowszem, Małopolską, Wielkopolską, Lubelszczyzną, Podlasiem, Mazurami, Podkarpaciem. Organizowane były także wyjazdy zagraniczne, np. na Słowację, Wileńszczyznę, do Wiednia, Moskwy czy Petersburga.
Uczniowie znakomicie bawią się podczas podchodów, dyskotek lub zaślubin z morzem.
Często przemierzamy ulice Warszawy, badamy historię naszej stolicy, tropimy ślady dawnej świetności, zwiedzamy miejsca związane z ważnymi dla Polski postaciami, poznajemy współczesne oblicze miasta.
Turystyka to dziedzina chętnie uprawiana przez harcerzy. Działający przy naszej szkole Szczep Grodzisko może się poszczycić udziałem w wielu rajdach, zlotach, wędrówkach, a także przejściem do finału Ogólnopolskiego Konkursu Turystyczno-Krajoznawczego. Harcerze realizują także szereg innych zadań, takich np. jak samodoskonalenie, niesienie pomocy potrzebującym.
Wszakże nie tylko oni dostrzegają problemy bliźnich. Cała społeczność szkolna wielokrotnie dawała dowody ogromnej wrażliwości wobec cierpienia innych. Rokrocznie włączaliśmy się w zbiórkę pieniędzy „Góra grosza”. „Dzieci dzieciom”. Uczniowie kwestują na rzecz Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Udział w akcji „I ty możesz zostać świętym Mikołajem” został nawet uwieczniony w drugim programie Telewizji Polskiej. Nie pozostaliśmy obojętni wobec tragedii powodzian z 1997 roku. Nawiązała się współpraca ze szkołą w Witowicach. Uczniowie wymieniali miedzy sobą serdeczności. Grupa dzieci gościła u nas.
Szczególnie poruszają nas choroby kolegów i koleżanek z naszego otoczenia. Jeśli zachodzi taka potrzeba, spieszymy z pomocą. Datkami wspieramy nasza szkołę , np. w formie cegiełek, czy to podczas loterii przedmiotów wykonanych przez uczniów. Dostrzegamy także trudną sytuację bezdomnych zwierząt, im staramy się pomóc organizując zbiórki datków na rzecz schronisk.
Nie moglibyśmy nieść materialnej pomocy bez poparcia ze strony rodziców. Często to ich hojność, zaangażowanie, wielkoduszność, decydują o powodzeniu przedsięwzięcia. By współpraca z rodzicami układała się jak najlepiej, nierzadko przygotowywane są dla nich występy np. podczas Dnia Matki, Dnia Ojca lub podczas zebrań.
Rodzice uczestniczą w klasowych wigiliach, zapraszani są na Festyn Rodzinny, są współorganizatorami pikników klasowych.
To z inicjatywy dzieci, lecz przy życzliwej pomocy rodziców gościliśmy w progach naszej szkoły gwiazdy telewizji :Natalię Kukulską, piosenkarza Dzianni oraz Sandrę Walter. Nasze mury zaszczycili swoją obecnością żołnierze walczący w szeregach AK w czasie II wojny światowej. Podczas spotkań dzielili się wspomnieniami, dawali nam wspaniałą lekcję historii. Z folklorem ukraińskim zapoznał nas zespół Zbrucz.
Tak jak budynek szkoły wzniesiony został z cegieł, tak szkolną społeczność tworzą uczniowie, ich rodzice, nauczyciele, dyrekcja, administracja.
Ogniwem bardzo istotnym są wszyscy, którzy pomagają szkole – władze oświatowe, księża z pobliskiej parafii. Tradycją stało się wręczanie odznak „Przyjaciel Szkoły Podstawowej nr 285”, osobom, które pomogły naszej placówce, otoczyły ja opieką bądź rozsławiły jej imię.
Oto dzieje i tradycje „Szancerówki”. W kronice pozostały do zapełnienia czyste stronice.
